Η συντακτική ομάδα της εφημερίδας "Μαθητολόγια" συνάντησαν τον Δήμαρχο Λαμιέων

κ. Καραΐσκο για μια αποκλειστική συνέντευξη

 

 

Στις 11/5/21 η υπουργός Παιδείας κα Κεραμέως πραγματοποίησε επίσκεψη στο 6ο Γυμνάσιο Λαμίας  όπου την υποδέχτηκε η Περιφερειακή Διευθύντρια Εκπαίδευσης Στερεάς Ελένη Μπενιάτα, με τη Διευθύντρια Δευτεροβάθμιας Δήμητρα Τσιάκα και τη Διευθύντρια του Σχολείου Νανά Κουτσονίκα. Η υπουργός ξεναγήθηκε στις αίθουσες του σχολείου όπου συνομίλησε με μαθητές και καθηγητές. Την επίσκεψη κάλυψαν τηλεοπτικά τοπικά ειδησιογραφικά κανάλια.

 

 

 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ   ΜΕ ΤΟΝ  κ. ΔΑΒΑΝΕΛΛΟ

1)Καλώς ήρθατε στο 6ο Γυμνάσιο Λαμίας. Θα θέλαμε να μας μιλήσετε σύντομα για την καταγωγή σας, τα νεανικά σας χρόνια και τις σπουδές σας.

 

Δεν είμαι Λαμιώτης. Γεννήθηκα σε ένα ορεινό χωριό της Ναυπακτίας, στην παλιά Αράχωβα. Η μητέρα μου ήταν τραγουδίστρια, τραγουδούσε σε όλα τα πανηγύρια και όλους τους γάμους χωρίς να πληρώνεται. Ήταν και υφάντρα – ύφαινε στους αργαλειούς τις προίκες των κοριτσιών . Είχα και έναν θείο, ιερέα , ο οποίος επειδή δεν ήθελε να αποχωριστεί τη μητέρα μου, χειροτονήθηκε  στη Λαμία και ήρθαμε όλοι μαζί εδώ. Το δημοτικό το τελείωσα στο Νέο Κρίκελο και στη συνέχεια στο Μοσχοχώρι λόγω κατοχής, αφού τότε μας κυνηγούσαν. Ο θείος μου ο ιερέας γνώριζε πολύ καλά βυζαντινή μουσική και έψελνε συνάμα πολύ ωραία. Όταν πήγε στη Θεσσαλονίκη για να δει έναν θείο που είχε εκεί προϊστάμενο λιμενάρχη, είπε στη μητέρα μου: « Γεωργίτσα θα πάρω τον Νίκο, επειδή είναι φιλομαθής να τον σπουδάσω». Η μητέρα μου στην αρχή είχε κάποιες αντιρρήσεις, ο θείος μου όμως επέμενε και με πήρε μαζί του στη  Θεσσαλονίκη, στην Άνω Τούμπα. Παρακολούθησα τη σχολή Βυζαντινής μουσικής και παράλληλα ανεβάσαμε και πολλά μεγάλα θεατρικά έργα. Κάθε σαββατοκύριακο παίζαμε και σε διαφορετική πόλη της Μακεδονίαςτα έργα αυτά και με τα έσοδα προικίζαμε τις άπορες κοπέλες. Επίσης γνώρισα σημαντικούς ανθρώπους της μουσικής και έμαθα και ακορντεόν που μέχρι και σήμερα παίζω. Ένα ακόμη πράγμα που κάνω χωρίς όμως να το θεωρώ  επάγγελμα… είμαι δεξιός ψάλτης στον ιερό ναό Μητροπόλεως Λαμίας. Το μόνο πράγμα που αναγνωρίζω στον εαυτό μου είναι ότι είμαι δάσκαλος. Έχουν περάσει από τα χέρια μου 30.000 παιδιά –ίσως και περισσότερα. Διδάσκω από το 1962 και ακόμα κάνω μάθημα σε κάποια από τα κορίτσια του Ορφανοτροφείου Θηλέων, τα οποία τα βοηθώ να πάρουν το πτυχίο τους. Η διδασκαλία είναι κάτι που με ¨γεμίζει¨.

 2)Κύριε Δαβανέλλο, έχουμε ακούσει ότι είστε μέτρ της φωτογραφίας. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε στην ενασχόλησή σας με την τέχνη της φωτογραφίας;

Γύρω στα 1962 ανέβαινα την κεντρική  οδό Ρήγα Φερραίου. Εκεί στην αριστερή μεριά υπήρχε το βιβλιοπωλείο του κ. Παπαδέλου. Στην βιτρίνα είχε 4-5 φωτογραφίες μεγάλες με χιόνια. Αφού κάθισα και τις παρατήρησα για λίγο, μιας και δεν είχα δει φωτογραφία στη ζωή μου, μπαίνω μέσα και τον ρωτάω για τις φωτογραφίες στη βιτρίνα. Ο κ. Παπαδέλος μου εξήγησε και μου έδειξε κάποιες φωτογραφικές μηχανές. Τότε ήταν που αγόρασα και εγώ μία και ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη φωτογραφία. Επειδή πάντα ήμουν άνθρωπος περίεργος , με την επιθυμία να δοκιμάζω πράγματα καινούρια, γράφτηκα  στο « New School of fotography» στο New Jersey σε ένα σχολείο στην Αμερική, όταν ακόμα η φωτογραφία ήταν άγνωστη. Όταν τελείωσα τις σπουδές μου στη Οξφόρδη και επέστρεψα να ασκήσω την τέχνη της φωτογραφίας, οι μαθητές και οι συνάδελφοί μου με περνούσαν για τρελό, καθώς με έβλεπαν να σκύβω ή να γονατίζω για να τραβήξω φωτογραφίες. Όταν κάποιος μου ζήτησε να παρατήσω τη φωτογραφία, αρνήθηκα αποφασιστικά , συνειδητοποιώντας πόσο αγαπώ την τέχνη της φωτογραφίας.    

3)α) Ασχολείστε μόνο με την ασπρόμαυρη φωτογραφία και αν ναι για ποιους λόγους την προτιμάτε; β) Ποια είναι τα θέματα που προτιμάτε να απεικονίζετε στις φωτογραφίες σας;

    Ναι, ασχολούμαι μόνο με την ασπρόμαυρη φωτογραφία. Έχω τραβήξει ελάχιστες έγχρωμες, κυρίως σε βαφτίσεις φίλων μου. Στις 230.000 που έχω στο αρχείο μου  οι 150-200 είναι έγχρωμες. Η ασπρόμαυρη φωτογραφία είναι η τέχνη της φωτογραφίας. Καταρχήν στην ασπρόμαυρη φωτογραφία υπάρχει η  αφαιρετική. Στη έγχρωμη φωτογραφία τα χρώματα είναι παραποιημένα, ενώ στην ασπρόμαυρη ο καθένας διερμηνεύει το χρώμα όπως εκείνος πιστεύει. Τον φωτογράφο στην ασπρόμαυρη φωτογραφία δεν τον νοιάζει να φαίνονται τα φρυδάκια ή οι ρυτιδούλες γραμμή- γραμμή , τον ενδιαφέρει να μπορέσει να απεικονίσει την ψυχή του ανθρώπου και να τη βάλει στο χαρτί, δηλ. να μην είναι μία απεικόνιση ή ένα σκίτσο η φωτογραφία. Οι σημερινές φωτογραφίες με τις νύφες είναι ψεύτικες φωτογραφίες, γιατί την ώρα που σηκώνεις το χέρι σου για να τραβήξεις την φωτογραφία, ο χαρακτήρας έχει αλλάξει. Στην ασπρόμαυρη φωτογραφία έχουμε επτά ζώνες του γκρίζου. Η καλή φωτογραφία αρχίζει από το απόλυτο μαύρο μέχρι το απόλυτο άσπρο. Ανάμεσα υπάρχουν πέντε ζώνες του γκρι. Έτσι λοιπόν η  ασπρόμαυρη φωτογραφία θέλει μεγάλη τέχνη. Θέλω να σας εκμυστηρευτώ και κάτι ακόμη, την φωτογραφία τη βιώνεις πριν την τραβήξεις, την έχεις μέσα σου, την κυοφορείς.

  Όσο για το ποια θέματα προτιμώ, σας λέω πως σπάνια φωτογραφίζω τοπία. Το τοπίο πάντα θα είναι εκεί. Οι φωτογραφίες μου είναι κατά 99% ανθρωποκεντρικές, με ενδιαφέρει να είναι ο άνθρωπος μέσα στο χώρο. Ένα άλλο που με ενδιαφέρει είναι η φωτογραφία να είναι ¨ντοκουμέντο¨. Να δει για παράδειγμα κάποιος μία φωτογραφία της 25ης Μαρτίου του 1962 στην Πλατεία Ελευθερίας  και να τη μελετήσει, να δει τον τρόπο ζωής του παρελθόντος, πώς ντύνονταν τα παιδιά τότε, πώς χτενίζονταν, είχαν ή όχι φαβορίτες, ήταν κοντά ή ψηλά.

4) Είστε από τους λίγους που έχετε ασχοληθεί με τη συγκέντρωση φωτογραφικού υλικού της πόλης της Λαμίας. Πόσο δύσκολο είναι ένα τέτοιο έργο και τι θυσίες κατά τη γνώμη σας απαιτούνται-οικονομικές- τεχνικές- προσωπικές;

Είμαστε ένας λαός που δεν έχουμε σώσει τίποτα σε αυτή τη χώρα. Ποτέ δεν κοιτάξαμε να περισώσουμε κάποια πράγματα. Κάποτε πέρασε από εδώ ο Ελ. Βενιζέλος, ο Χαρίλαος Τρικούπης, ο μεγάλος πρωθυπουργός. Φροντίσαμε να περισώσουμε κάποια φωτογραφία τους; Κανένας δεν τους φωτογράφισε. Όλες μου τις φωτογραφίες για τη Λαμία τις έχω πάρει στη δημοπρασία και έχουν κοστίσει πολλά χρήματα. Να σας περιγράψω μία φωτογραφία που απέκτησα τώρα τελευταία σε δημοπρασία: πλατεία Ελευθερίας, κάτω χώμα, γύρω- γύρω παραγκούλες, στο κέντρο εκεί που βρίσκεται σήμερα το κιόσκι κάθεται ένας άνθρωπος σταυροπόδι πάνω σε μια κοτρώνα και ψήνει ένα αρνί. Η συγκεκριμένη κόστισε 200 ευρώ. Επίσης επιλέγω φωτογραφίες από περιοδικά που μου στέλνουν. Όταν βλέπω μία φωτογραφία που έχει να κάνει με τη Λαμία, τη διαπραγματεύομαι στη τιμή  και την αποκτώ πάση θυσία.

  • Από τα λεγόμενά σας είναι φανερό πως αγαπάτε όσο λίγοι την πόλη της Λαμίας. Ποια είναι κατά την πεποίθησή σας εκείνα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που ξεχωρίζουν τη Λαμία και τους ανθρώπους της από άλλα μέρη;

   Αγαπώ την πόλη πρώτα- πρώτα σαν Λαμιώτης, επειδή ζω σ' αυτόν τον χώρο και επειδή η Λαμία είναι το σπίτι μας. Σ 'αυτόν τον χώρο μεγαλώσαμε, ζούμε, δουλεύουμε και κερδίζουμε. Η πόλη αυτή δεν είναι κάτι νεκρό, είναι κάτι που ζει, υπάρχει και την αγαπώ ιδιαίτερα . Η αγάπη μου για την πόλη της Λαμίας με ώθησε να συνεργαστώ με τον κ. Νάτσιο  ώστε να γράψουμε βιβλία, γιατί κατά τη γνώμη μου είναι ντροπή να μη γνωρίζει η νέα γενιά την ιστορία της.

 

 α) Ποια χαρακτηριστικά θεωρείτε σημαντικά σε μια φωτογραφία;β) Ποια συμβουλή θα δίνατε σε έναν εκολλαπτόμενο φωτογράφο;

 α) Και τα δυο αυτά συνυπάρχουν πχ: να έχεις ένα ντοκουμέντο φωτογραφίας χωρίς να υπάρχει και το καλλιτεχνικό στοιχείο. Πρέπει να υπάρχουν και τα δυο να εναρμονίζονται δηλαδή εάν δεν υπάρχει το καλλιτεχνικό δεν αναδεικνύεται το περιεχόμενο. Αν δεν υπάρχουν και τα δυο δεν θα είναι επιτυχημένη η φωτογραφία.

β) Η συμβουλή που θα του έδινα θα ήταν, εάν μπορεί να κάνει ασπρόμαυρη φωτογραφία και δεύτερον να διαβάσει αρκετά βιβλία για την φωτογραφία, να βλέπει τουλάχιστον κάθε μέρα φωτογραφίες από περιοδικά και από βιβλία τέχνης. Αναλόγως με τη θέμα που θέλει να ασχοληθεί, αν θέλει να ασχοληθεί με το τοπίο ή αν θέλει να ασχοληθεί με τον άνθρωπο. 

7) Πόσο σημαντικό είναι οι νέοι να γνωρίζουν την πόλη τους όπως  ήταν παλιά και μάλιστα μέσα από τις μοναδικές και σπάνιες φωτογραφίες σας; Ποια πιστεύετε πως είναι καλύτερη η πόλη του σήμερα ή η πόλη του χθες;

 Είναι πολύ σπουδαίο να γνωρίζεις  την ιστορία του τόπου σου, γιατί δεν θα ξανακάνεις τα λάθη που έχουν γίνει σ΄αυτήν εδώ τη χώρα. Η Λαμία έχει 12 νεοκλασικά σπίτια, τα οποία έχω αποτυπώσει στις φωτογραφίες μου . Ένα πρωινό θα περπατήσουμε την πόλη και θα σας πω την ιστορία των παλαιών αυτών κτηρίων. Είμαστε η μόνη χώρα που δεν άφησε τίποτα από το παρελθόν. Ούτε τα κουμμουνιστικά ούτε τα καπιταλιστικά κράτη δεν γκρέμισαν την ιστορία τους.

 Φανταστείτε σε μια πόλη της Αγγλίας, στην οποία έχω σπουδάσει, είχαμε πάει με τα αγγλόφωνα παιδιά του σχολείου. Στο κέντρο της πόλης κάηκε ένα σπίτι. Το άλλο καλοκαίρι που επισκεφτήκαμε την περιοχή, το σπίτι το έχτισαν όπως πρώτα με το ρόπτρο, με το κουρτινάκι, την ίδια πόρτα , δεν άλλαξαν τίποτα.

Αναμφισβήτητα η πόλη του χθες είναι καλύτερη, γιατί ήταν πιο ανθρώπινη. Ο πατέρας  ο δικός μου, η γιαγιά η δικιά μου έφτιαξαν το σπίτι τους σύμφωνα με τον χαρακτήρα τους. Και το σπίτι του καθενός έχει χαρακτήρα όπως και τα ρούχα. Η γιαγιά παλιά που έπλεκε τις κάλτσες έλεγε στα εγγόνια της να τους πάρει τα μέτρα, γιατί η κάλτσα του καθενός ήταν διαφορετική , αφού ο καθένας είχε διαφορετικό χαρακτήρα.

Αυτή η ισοπέδωση έφερε μύρια κακά. Παλιά έβλεπες τα διάφορα κτήρια και έλεγες: αυτό είναι το σπίτι του Γιώργου, αυτή είναι η αυλή του Σπύρου, αυτή είναι η κουζίνα της κυρά Τούλας . Όλα ήταν διαφορετικά, γιατί το σπίτι προσδιόριζε το χαρακτήρα του καθενός.

  

8) Θα θέλατε να μας πείτε ποια φωτογραφία από την πλούσια συλλογή σας ξεχωρίζετε και γιατί; Σ΄εμάς τα παιδιά ποια από τις φωτογραφίες σας θα αφιερώνατε;

 Αυτό είναι πολύ δύσκολο. Αν όμως έπρεπε να ξεχωρίσω θεματικά κάποιες,είναι αυτές με τους αθίγγανους. Έχω ζήσει μαζί τους 7 χρόνια, έχω ζήσει μέσα στο τσαντίρι, ξέρω να πιάνω σκαντζόχοιρους, ξέρω να φτιάχνω καλάθια, καταλαβαίνω την δική τους γλώσσα, έχω στεφανώσει πάνω από 50 ζευγάρια. Έχω τραβήξει πάνω από 7.500 φωτογραφίες, και έχω κάνει την μεγαλύτερη έκθεση με φωτογραφίες τους , αναδεικνύοντας τον τρόπο ζωής τους στο κτήριο¨ Μομπιντού¨ στη Γαλλία. Έχω επιμεληθεί επίσης και ένα πολύ ωραίο βιβλίο με θέμα την ζωή τους το οποίο έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.

 Δεν μπορώ να σας αφιερώσω μία μόνο φωτογραφία, αλλά αυτό που σας προτείνω είναι να έρθετε στον ειδικό θάλαμο που έχω τις φωτογραφίες σπίτι μου, να ανοίξετε τα κουτιά και ο καθένας να διαλέξει αυτό που του αρέσει! Κατά ομάδες θα δείτε πώς γίνεται η φωτογραφία. Ακούστε, ο Αριστοτέλης ανακάλυψε τη φωτογραφία τον 5ο αιώνα π.Χ. Ο Αριστοτέλης μια μέρα κάτι έγραφε. Εκεί είχε μία τρύπα και παραπίσω είχε ένα δέντρο και όπως έπεφτε το φως από τον ήλιο χτύπησε το δέντρο και η σκιά του δέντρου πήγε από πίσω. Γύρισε τότε  ο Αριστοτέλης και είπε: « Κοίταξε το φως έγραψε το δέντρο!»

9)  Έχετε επιμεληθεί πολλές εκθέσεις φωτογραφίας. Πόσο συμβάλλουν τέτοιου είδους δράσεις στο να γνωρίσουν και να αγαπήσουν οι μαθητές την πόλη τους; Το θεωρείτε ως τον πλέον βιωματικό τρόπο;  

 Ναι, είναι ένας τρόπος. Όταν η φωτογραφία αυτή απεικονίζει την πόλη, οπωσδήποτε αυτό βοηθάει. Φτάνει όμως να έχουμε επισκέπτες. Στην πόλη μας δεν υπάρχει επισκεψιμότητα, ούτε αθρόα συμμετοχή. Είχα κάνει στο φουαγιέ του θεάτρου εκθέσεις φωτογραφίας παλαιότερα. Είναι ένας από τους πλέον βιωματικούς τρόπους, καθώς τα παιδιά ενθαρρύνονται και συμμετέχουν ενεργά, ερευνούν και ανακαλύπτουν την πόλη τους, αποκτούν γνώση από την εμπειρία, αναπτύσσουν ομαλά την προσωπικότητά τους.

 

10) Εκτός από τη φωτογραφία έχετε κάποια άλλη απασχόληση;

  Είμαι άνθρωπος που καταπιάνεται με πολλά, όπως σας ανέφερα. Η βυζαντινή μουσική είναι αυτή που με συνεπαίρνει, η συγγραφή, οι διάφορες εκδηλώσεις της πόλης μου, το διάβασμα .Παντού, όπου κι αν πάω, έχω ένα βιβλίο μαζί μου!

11) Τα περισσότερα παιδιά στις μέρες μας έχουν εθιστεί στις νέες τεχνολογίες, τις οποίες κατά κόρον χρησιμοποιούν (διαδίκτυο, ηλεκτρονικά παιχνίδια, τάμπλετ, κινητά τηλέφωνα). Πείτε μας τρεις εναλλακτικές λύσεις που αντιπροτείνετε για τη δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου των παιδιών, ώστε να απεγκλωβιστούν από τις νέες τεχνολογίες;

Το σχολείο μας επισκέφθηκε την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2019, ο Σεβασμιώτατος

μητροπολίτης μας κ. Συμεών.

Μαθητές και καθηγητές δέχθηκαν την ευλογία του.

 

Στα πλαίσια του προγράμματος Αγωγής Υγείας που εκπονείται από τον καθηγητή Φυσ. Αγωγής κ. Κουραβάνα Κων/νο,

το ΕΚΑΒ παρουσίασε στο σχολείο  μας καρδιοαναπνευστική ανάνηψη και χρήση απινιδωτή.